Hani, meşhur fıkradır, “Öteki postalı da at, artık uyuyalım!” demiş alt kattaki, aynen ona benzedi. Bu tipler bizim toplantıların “uvertür sanatçı”sı oldular; görünmeseler arayacağız. Bir yandan kızıyorsunuz, bir yandan da bu kadar basitliğe içiniz eziliyor. Emniyet’in dediğine göre bu seferki fırıncıymış, para kazanınca Manisa’da Güne Bakış gazetesini satın almış, o hüviyetle girmiş toplantıya. Koynundan bayrak çıkarıp malum pantomimi kopartınca, “Kardeş, seni tanıdım. Sen bizim kadrolu sabotörsün. İzmirli bir Türk’e, Türkiye’de, Türk bayrağıyla Türklük propagandası yaparak hem bana hakaret ediyor, hem Türk bayrağını kirletiyorsun!” dedik.
“Fikir”lerini açıklamasını beklemek boşuna. “Görev”i sadece, TV kameraları varken bağırmak. Geçen hafta bu tiplerin evrim geçirdiğini, artık İstiklal Marşı ve saygı duruşu istemek yerine, “Sevr iyi bir antlaşma mıdır, kötü müdür?” cinsinden sorular sormaya geçtiklerini yazmıştım, acelecilik yapmışım, sağlık olsun, bu vatandaşlar da bizim.
İlk defa diyalog ortamı
Bilmiyorum hüsnükuruntu mudur ama, bu Barış süreci, bazen epey ters biçimde de olsa, Anadolu’da daha önce görmediğimiz bir diyalog başlatıyor. Denge gazetesi temsilcisi kalkıyor: “Parlamenter sistem kuvvetler ayrılığını yürütemiyor. Güçlü başkanlık olsa bu halledilir”. Anlatıyorsunuz: Parlamenter sistemin tökezlemesi parlamentonun zayıflığından değil, tam tersine, fazla sert bir parti disiplini sayesinde fazla güçlü bir başbakanın (yürütme’nin) Meclis’i (yasama’yı) esir alması yüzündendir ve Erdoğan’ın başkan olması halinde bu durum katmerlenecektir. İlave ediyorsun: “Ayrıca, parlamenter sistem nasıl yürüsün, Kürt meselesinden tam 13 parti kapattık”.
Dikkatle dinliyor. Boş itiraz yapmıyor. Afyon’da bir katılımcı aynen şunu demişti: “Biz yarı başkanlık veya partili başkanlık sistemini, alkol ve uyuşturucunun yasaklanması için istiyoruz. Çünkü idare mahkemesi yasaklamayı iptal etti”. Anlaşılan, hazretin başkanlık sisteminde idari yargı da olmayacak.
Manisa Hayat’ın temsilcisi kalkıyor: “35.000 canın hesabı sorulmayacak mı?” diyor. PKK’nın öldürdüklerini kastediyor. TBMM İnsan Hakları Komisyonu istatistiklerini okuyorsunuz: “TSK’nın can kaybı (ki bunların içinde çok sayıda Kürt de var): 7.918 kişi. PKK’nın can kaybı: 22.101 kişi. Bu son sayıya faili meçhulleri, yani 17.000’i eklerseniz, Kürtlerin can kaybı: 39.101 kişi” (İnan Gedik, Habertürk, 30.01.2013). Kaldı ki, en son sayıya PKK’nın öldürdüğü Kürtler dahil değil.
Bir diğeri kalkıyor, Nevruz’da Türk bayrağı olmamasını kınıyor. Hatırlatıyorsunuz: “Yoktu, çünkü o bayrak sadece Türk soyluların bayrağı yapılmış, yani aşağılanmıştı. Biraz önce koynundan Türk bayrağı çıkaran kişinin kirletişini hatırlayın. Kürt yoğun bölgelerde dağa taşa ‘Bir Türk Dünyaya Bedeldir’ yazmanın Kürtler için ne anlama geldiğini düşünün”.
Destekler ve köstekler
Alevi Kültür Derneği temsilcisi kalkıyor, Alevilerin dertlerini dile getiriyor. Bir Kafkasya kökenli kalkıyor, iki tür terör olduğunu, kendi ailesinin mecburi iskana tabi tutulduğunu söylüyor. Terör bitirilince ne olacağından endişeli. Ya, diyor, askerin/polisin bir yanlış iş yapması yüzünden tepki gelişirse ne olacak? Sağlıkla ilgili bir sendikanın kadın temsilcisi konuşuyor: “90 yıldır inkara direnen bir halkın savaşı var”. Avrupalı Gençlik Derneği başkanı, “Askerî darbeler işi fena bozdu” diye ekliyor. Empati Kadın Derneği’nin başörtülü temsilcisi: “Diyarbakır’a gittik, buraya göçle gelenleri çok farklı tanıdık” diyor. KESK temsilcisi konuşuyor: “Bu, aslında Türk sorunu. Kürt kardeşlerimizin taleplerini içimize sindirebilecek miyiz? Su bulanık. Ancak demokratikleşmeyle durulur”.
Altı Nokta Körler Derneği temsilcisi söz alıyor, İşçi Partisi eğilimli olduğunu söylüyor ve partilerinin davet edilmediğinden şikayet ediyor. Oysa, Afyon’da bayraklarla gösteri yapanlara “Temsilci seçin gelin” demiştik, “Kamera olmazsa gelmeyiz” dediler. Tabii, doğası gereği hep olumsuz habere odaklanan medya bu marjinal grupları ön plana çıkarmasa ne olurlardı, yorum sizin.
Engelli arkadaş devam ediyor: “Federasyon mu isteniyor? Heyetiniz Tek Millet, Tek Dil…’e karşı olanlardan mı oluşuyor? Parçalanmayı nasıl önleyeceksiniz?” Anlatıyorsunuz: Türkiye bazı terimleri 3 ay önce duyduğu için, içeriğini bilmeden kullanıyor. Federasyona lüzum yok; üniter devlet olan İngiltere’de 4 parlamento, hükümet, başbakan vardır. K. İrlanda’ya üç kere özerklik verilmiş, üç kere geri alınmıştır. Biz bu devleti 1920 ve 30’larda kurarken bütün Avrupa’da “Tek şu, tek bu” söylemi hakimdi, oradan almıştık, ama 90 yıl geçti, olay tam tersine döndü. İlave ediyorsunuz: “Zaten, bu tek’ler yüzünden isyan ettirdik Kürtleri ve ülkeyi parçalanma tehlikesine soktuk kendi elimizle. Mesela 1930’da çarşı-pazarda Türkçe dışında dil kullanmak para cezasına bağlanmıştı. Türkçeden başka dil kullandırmamak için 12 Eylül cuntacıları kanun bile çıkardılar (no. 2932)”.
Medya’nın ardından başka toplantılar: İş insanlarıyla, STK’larla, Celal Bayar Ü. öğrencileriyle, kabul eden siyasi partilerle. Hep aynı yüreklendirmelerin yanında, hep de aynı korku ifadeleri. 90 yıllık öcü politikasının iç acıtıcı neticeleri. Yanımda Avni Özgürel, A. Nesin’den bir cümle mırıldanıyor: “Başımıza gelenlerden korkmadığımız için bütün korktuklarımız başımıza geldi”.
Bu videoyu görmelisiniz
Türkiye’nin en muhafazakar kasabalarından biri olan Akhisar’da çarşıda yürüdük. Anlatmaya yer kalmadı, ama 90 yıllık ulus-devlet şartlandırmasının insanlara ne yaptığını görmek isterseniz, “Yazıklar olsun komutanlarımızı hapiste tutanlara!” diye haykıran kırmızılı kadının da rol aldığı, “Akhisar’dan Akil İnsanlar Geçti” adlı videoyu izleyin . İzlemiş birisinden gelen yorum: İzlemiş birisinden gelen yorum: “Hocam gerçekten Allah kolaylık versin. Aziz Nesin’in yüzdeleri geliyor hemen insanın aklına. Heyetlerin işi bittikten sonra, hükümetin, sakinleştirici ilaç giderlerinizi de karşılaması lazım.”
Videoyu izleyenlere not: Biz mesela Akhisar’da böyle çalışırken, bizi Anadolu’ya gönderen iktidar daha önemli şeyler üzerinde çalışıyor. İçkilere reklam yasağı. Restoranlarda içilen içkinin dışarıdan görülmesi yasağı. Milletvekillerine trafik cezası kesme yasağı. Hosteslere kırmızı ruj yasağı. Reyhanlı patlamasına yayın yasağı. Tabii bir de, ABD’yi ikna edip Suriye’yi işgal.
Hepsi, ama özellikle bu sonuncusu, bizi Suriye’yle savaşa götürebilir ve bunca mihnetle milim milim inşaya çalışılan İç Barış’ın köküne kibrit suyu dökebilir, haberiniz ola. Allah selamet versin.